Moment bez sensu i bez celu, kiedy stoję boso w drzwiach wychodzących na mój mikroskopijny ogródek, z filiżanką herbaty w dłoniach.

Wdycham chłodne powietrze, w którym czuć jesień i zbliżający się zmierzch, próbując odgadnąć co to za herbata. Wyciągnęłam ją z anonimowej puszki w kwiaty znalezionej na tyle szafki. Szumią drzewa, gołąb trzepoce skrzydłami. Nie słychać ulicy, nie słychać samolotów, nie słychać sąsiadów. Tylko szum, gołębia i mój oddech. Wciągam powietrze w płuca i na chwilę napełniam się cała spokojem. Za moment wszystko minie i będę musiała myśleć o tym, kim chcę być, co chcę w życiu robić i jakie są moje następne kroki w związku ze wszystkim we Wszechświecie. Za moment będę się znów frustrować własnym niezdecydowaniem i bezsilnością. Ale jeszcze nie teraz.

Ta chwila, tak ja i chwilę gdy siedzę w wysokich trawach, wśród wzgórz i wrzosów albo gdy leżę na piasku i patrzę w niebo, to jest moment, gdy wszystko ma sens. Kiedy czuję spokój. Sukcesy smakują wspaniale, uznanie innych jest słodkie. Takie chwile są jednak lepsze od wszystkich sukcesów razem wziętych. 

20945282_10156581862019816_129014896_o

Podoba Ci się? Podaj dalej »

Newsletter

Subskrybuj Elfią Korespondencję

Czymże jest newsletter? Może być różnymi rzeczami. Może być sposobem na zawalenie skrzynki i wciskaniem swojego produktu przy każdej możliwej okazji. Może być wspaniałym narzędziem do budowania bliskiej relacji ze społecznością. Albo czymś pomiędzy. Czasem nawet czymś fajnym. I o to będę walczyć.

Zapraszam Cię do zapisania się na mój newsletter Elfia Korespondencja. Wchodzisz w to?

Administratorem danych osobowych podanych w formularzu jest Marta Dziok-Kaczyńska, Ellarion Cybernetics Ltd., Paul Street 86-90, London, United Kingdom. Zasady przetwarzania danych oraz Twoje uprawnienia z tym związane opisane są w polityce prywatności. Ta strona jest chroniona przez reCAPTCHA. Mają zastosowanie polityka prywatności oraz regulamin serwisu Google.
61923936_301827807423707_1414915001336679940_n copy

Autorka

Marta Dziok-Kaczyńska
Riennahera​

Nie chcę sprzedać Ci wizji perfekcyjnego życia jak ze strony w kolorowym czasopiśmie. Chcę być dobrą sobą i porządną osobą. Może Ty też?

6 thoughts on “Ten moment ”

  1. Taka mała medytacja przed powrotem do rzeczywistości. A nie zawsze łatwo mi ten stan osiągnąć, najfajniej chyba, gdy zdarza się sam, niezaplanowany. Chciałabym tak częściej.

  2. Trochę zazdroszczę takich odczuć, radości z sukcesów i sensu, albo nie jestem do nich stworzona, albo to nie mój level. Patrząc na swoją ukochaną, złotą jesień na wsi, chodząc po plaży albo po łąkach myślę raczej o niezwykłości świata – naraz chaotycznego i doskonale działającego; o przemijaniu i ciągłym ruchu atomów, rytmie pór roku i tysiącleci. Nie czuję swojego sensu jako jednostki inteligentnej, raczej jako zwierzęcia, części natury, kręgu życia. Fascynuje mnie w naturze wzniosłość, ta najbardziej nieuchwytna kategoria.

  3. Ostatnio taki moment miałam pod koniec sierpnia: jechałam z przyjaciółką na krótkie wczasy, piękna pogoda, głośna muzyka w samochodzie i my dwie, totalnie fałszujące do piosenek z radia. Kilka minut pewności, że wszystko jest takie, jak powinno.

  4. Czytałaś może „W głębi kontinuum”? Ja jestem w trakcie, jeszcze nie wiem co o tej książce sądzę Ale myślę że warto się z nią zapoznać i wyrobić sobie własne zdanie. Wśród dziwnie skonstruowanych zdań (ale może to wina tej wersji pdf) i szamańskiego bełkotu niektóre stwierdzenia porażają objawioną prawdą a odczucie z tego wpisu jest szeroko opisane i uzasadnione.

  5. Dlatego potrzebne miejsce z ogródkiem, mały zakątek, w którym z filiżanką w ręce można delektować się chłodnym powietrzem Taki mały stop, od którego można zacząć dzień. Zazdroszczę ogódka 🙂

  6. Kolekcjonuję takie momenty w głowie, żeby później wracać do nich tuż przed zaśnięciem. Jeden zdarzył się wczoraj, w trakcie bardzo intensywnego dnia nagle wszystko ułożyło się idealnie. Starszy syn wyszedł z babcią, młodszy właśnie zasnął, mąż spóźniał się z pracy. Położyłam się na tarasie uśmiechając się do słońca, a świat się zatrzymał. I kiedy poczułam, że już mam ochotę wstać, to starszak wrócił z babcią, młodszy się obudził a mąż przyjechał. Naraz. Magia!

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top