Blogi modowe i reklamodawcy czyli kilka słów o profesjonalizmie

Powiem Ci szczerze, że nawet będąc związaną z tą grupą, mam dokładnie takie zdanie o szafiarkach jak ogół. Nie myślę „są w porządku ale trafiają się nienormalne sztuki”, a właśnie „kilka jest super, ale reszcie poprzewracało się we łbie do reszty”. Jestem w kilku grupach na FB, które gromadzą blogerów i nie jest to jednak tylko problem szafiarek – za każdym razem, kiedy widzę maile od reklamodawców wklejone tylko po to, żeby móc się z nich pośmiać, robi mi się słabo. Właśnie TO, jest szczyt braku profesjonalizmu – a nie wysyłanie takich wiadomości do blogera. Blogi są rzeczą nową i mało kto wie, jak z ich autorami pracować. Przerośnięte ego też nie poprawia sytuacji – blogerom często wydaje się, że są obecnie najważniejszym punktem w grafiku każdej firmy i wszyscy powinni brać nocne zmiany tylko po to, żeby nauczyć się, jak ich zadowolić.
Słowa tych doświadczonych, jak Maciek Budzich, trafiają często w ścianę. A masz rację z tym, że przecież te idiotyczne podśmiechujki wypływają z zamkniętych grup, także pracownicy firm na pewno wymieniają się takimi spostrzeżeniami. I próbując postawić się w pozycji reklamodawcy – nie chciałabym współpracować z kimś, kto zamiast odpisać normalnie i wyjaśnić o co chodzi lub zignorować nawet absurdalną ofertę, robi z tego skandal towarzyski na miarę gołego biustu Kate Middleton. BO KTOŚ ŚMIAŁ ZAPROPONOWAĆ BLOGEROWI ZA MAŁO.

Z uwagi na to, kto jakie podejmuje współprace, do jednego worka wrzucam obecnie szafiarki, kulinarki i blogerki kosmetyczne. Sama znam kilka naprawdę świetnych blogów, które nie idą tym tropem, ale nie zmienia to faktu, że ta pyskata, spamująca i obwieszona reklamami większość rzutuje na obraz całości. I tak jak wspaniała większość szafiarek podejmuje „współpracę” opierającą się na reklamowaniu marki za zniżkę na buty lub bransoletkę za 5zł, tak kulinarki wklejają na stronę baner w zamian za kilka kostek masła (autentyk). Idąc dalej, nie chodzi już o szafiarki – większość blogerów śmieje się z nich, bo nie dostrzegają tego, że sami są postrzegani w ten sposób.

A ja po dwóch latach blogowania nie dziwię się wcale, dlaczego wiele osób nie traktuje blogów serio. Sama też coraz częściej mam wrażenie, że to przejściowa moda, rodzaj bańki, która będzie pęczniała, dopóki nie wybuchnie komuś w twarz. Blogerzy zareklamują wszystko – od papieru toaletowego do środków na przeziębienie i wybielających pasków na zęby. Wystarczy tylko znaleźć takiego, który wie, że wiarygodność wiarygodnością, ale hajs się musi zgadzać.

Rok temu broniłam szafiarek przed wszystkimi, którzy je atakowali, bo wydawało mi się, że są niesprawiedliwie posądzane o pazerność i głupotę. Dzisiaj wzruszam tylko ramionami i mówię „znam kilka świetnych dziewczyn, ale w sumie masz rację”. Coraz częściej myślę w ten sam sposób o blogerach jako takich.

Wydaje mi się, że w ogóle można to rozciągnąć poza sferę blogową, poza sferę relacji z klientami – najzwyklejszy, najprostszy szacunek do drugiego człowieka, który powinien być wartością podstawową i oczywistą, nie jest obecnie „in”, bo przecież fajnie jest pokazać, jakim jest się mistrzem ciętej riposty i wyluzowanym cwaniakiem, żeby zebrać poklask. A poklask jest niemały, co nakręca całą tę idiotyczną spiralę. Nie chodzi przecież o to, żeby uwielbiać wszystko i wszystkich, tylko żeby nie przekraczać granicy dobrego smaku, a fale bezpodstawnego szyderstwa przelewają się wszędzie. Nigdy nie zrozumiem, w jakim celu.

Rozsądnie.

A nie jest tak, że „nabijanie się z szafiarek” inicjują same szafiarki? Wszystkie dyskusje, w jakich uczestniczyłem na ten temat (m.in. na Blog Forum Gdańsk) były inicjowane przez blogerki modowe 😉